Πόλη ιστορική, θαλασσινή, πόλη σταυροδρόμι

Πόλη ιστορική, θαλασσινό και χερσαίο σταυροδρόμι στο στενότερο σημείο μεταξύ της ηπειρωτικής Ελλάδας και της νήσου Εύβοιας. Φοίνικες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Φράγκοι, Ενετοί, Οθωμανοί, απόηχοι του παρελθόντος που περιμένουν τον επισκέπτη να τους ανακαλύψει.

Από το ιερό της Αυλίδειας Αρτέμιδας, την πηγή της Αρέθουσας και την “Παλαίστρα”, μέχρι την Αγία Παρασκευή, το Τζαμί, την Οικία Βαϊλου και τον τελευταίο Προμαχώνα, η πόλη του παρελθόντος ξεπροβάλει στο φως.

Το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Λαογραφικό και το Μουσείο στο Φρούριο του Καράμπαμπα, τα σοκάκια της παλιάς πόλης και τα νεοκλασικά της Παραλίας προσφέρονται για επισκέψεις και βόλτες. Σε απόσταση μισής ώρας βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Ερέτριας και το καινούργιο μουσείο της Θήβας.

Πιο γνωστή για τη μεγαλύτερη ποικιλία θαλασσινών γεύσεων, η περιοχή της Χαλκίδας διαθέτει πολλές επιλογές εστιατορίων και προϊόντα γης εξαιρετικής ποιότητας.

Η πλαζ της πόλης, Αστέρια, μπροστά στο ξενοδοχείο Χαρά, το γραφικό λιμανάκι του Αγίου Μηνά σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων και η πλαζ των Αλυκών σε απόσταση επτά χιλιομέτρων είναι κοντινές επιλογές για μπάνιο. Σε απόσταση μέχρι μιάμισης ώρας υπάρχουν δεκάδες παραλίες τόσο στην πλευρά του Αιγαίου όσο και στο Βόρειο και Νότιο Ευβοϊκό προς τις οποίες οργανώνονται καταδυτικές και ιστιοπλοϊκές εξορμήσεις.

Πεζοπορικές και ποδηλατικές διαδρομές στα περίχωρα της πόλης, από το αισθητικό δάσος της Στενής και το όρος Δίρφη σε μισή ώρα απόσταση από τη Χαλκίδα, μέχρι τα δάση της Βόρειας Εύβοιας και το φαράγγι του Δημοσάρη στη Νότια… η φύση της Εύβοιας θα σας μαγέψει.

Ο Προσκυνηματικός Ιερός Ναός του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου στο Προκόπι (1 ώρα), η Μονή του Οσίου Δαυίδ στις Ροβιές (2 ώρες),η Μονή Γαλατάκη στη Λίμνη (2 ώρες), η Μονή Μακρυμάλλη (30 λεπτά) και η μονή του Αγίου Ιωάννη του Αρμά στα Φύλλα (20 λεπτά) είναι μερικά από τα πιο γνωστά προσκυνήματα της ευρύτερης περιοχής.

Η εικόνα της πόλης, του θαλασσινού τοπίου και των γύρω βουνών μεταμορφώνεται με την εναλλαγή των εποχών καθώς ο ποιητής της πόλης απαγγέλει:

Κι ως στα πάλκα η φάτσα-μου γελαστή θα προβαίνει
(αχ, κι η πρόγκα — τι δόξα-μου!.,. — σ’ ουρανούς θα με σύρει)
η Χαλκίδα εκεί πίσω-μου θα φαντάζει χτισμένη
σαν από —τεμπεσίρι…

Γιάννης Σκαρίμπας, Στάδιον δόξης (Εαυτούληδες 1950)